Het huwelijk in gemeenschap van goederen is een tijd lang het standaard bruiloftsarrangement geweest, maar sinds 1 januari 2018 is dit niet langer het geval. In de nieuwe regeling is beperkte gemeenschap van goederen de standaard. Wat zijn nu precies de verschillen, zijn er nog andere alternatieven en welk bruiloftsarrangement past het beste bij jou en jouw partner?

Gemeenschap van goederen

Trouwen in gemeenschap van goederen betekent dat alle bezittingen en schulden van de bruid en de bruidegom gemeenschappelijk worden nadat het huwelijk is voltrokken. Dit geldt ook voor alle bezittingen en alle schulden die er tijdens het huwelijk worden opgebouwd. In het geval van een scheiding moeten de partners in beginsel zowel de bezittingen als de schulden in tweeën verdelen. Dit geldt dus ook voor bijvoorbeeld een erfenis (tenzij deze een uitsluitingsclausule bevat), aandelen en schulden die één van de partners heeft gemaakt maar waar de ander niets van weet.

Beperkte gemeenschap van goederen

Vanaf 1 januari 2018 trouw je automatisch in beperkte gemeenschap van goederen als je niets apart regelt bij de notaris. Bij het trouwen in beperkte gemeenschap van goederen geldt dat bezittingen of schulden van vóór het huwelijk niet in de gezamenlijke boedel vallen. Dit geldt ook voor schenkingen, giften en erfenissen die tijdens het huwelijk zijn ontvangen. Net als bij algehele gemeenschap van goederen is het vermogen dat tijdens het huwelijk wordt opgebouwd wél gemeenschappelijk. Het is dus nog steeds het geval dat de ene partner ook verantwoordelijk is voor de schulden die tijdens het huwelijk zijn gemaakt door de andere partner, maar waar hij of zij geen weet van had.

Huwelijkse voorwaarden

Huwelijkse voorwaarden moeten bij een notaris worden opgesteld om geldig te worden verklaard. Met uitzondering van bepaalde dwingende wetsbepalingen en een aantal randvoorwaarden zijn de huwelijkse voorwaarden vormvrij. Dit betekent dat je de voorwaarden in principe kunt inrichten op de manier die je zelf wilt. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen dat bepaalde goederen wél en bepaalde goederen juist niét gemeenschappelijk worden, maar je kunt ook iedere gemeenschap van goederen uitsluiten. Ook verrekenbedingen kunnen worden opgenomen in de huwelijkse voorwaarden. Een verrekenbeding is een afspraak over de manier waarop het inkomen en/of het vermogen wordt verrekend.

Administratieve discipline

Het trouwen in beperkte gemeenschap van goederen of het laten opstellen van huwelijkse voorwaarden vereist enige vorm van administratieve discipline, aangezien er bij een scheiding moet worden aangetoond dat bepaalde bezittingen en schulden persoonlijk bezit zijn. Als dit niet lukt, kunnen er bij een eventuele scheiding problemen ontstaan. Bovendien is het de bedoeling dat waardeveranderingen van het persoonlijk vermogen tijdens het huwelijk worden bijgehouden.

Welk huwelijksarrangement past bij jou?

Het huwelijksarrangement dat bij je past, wordt overwegend bepaald door de persoonlijke voorkeuren en de persoonlijke situatie van jou en jouw partner. Houd er bovendien rekening mee dat er extra kosten gemoeid gaan met alle huwelijksarrangementen die niét de standaard (beperkte gemeenschap van goederen) zijn. Als je wilt trouwen in (algehele) gemeenschap van goederen of huwelijkse voorwaarden wilt laten opstellen, moet dit namelijk worden geregeld bij een notaris. Hier wordt doorgaans een bedrag voor gerekend dat varieert van ongeveer zeshonderd tot meer dan duizend euro.

Cryptovaluta, Bitcoin, Ethereum, Ripple, blockchain, minen, wallet. De termen uit de cryptowereld vliegen je tegenwoordig om de oren. Sceptici hebben het over een zogenaamde 'bubbel', terwijl aanhangers leuzen als 'the sky is the limit' roepen als het gaat om de waarde van cryptogeld. Om te voorkomen dat je door de bomen het bos niet meer ziet, zal deze serie blogartikelen proberen een overzicht te geven van alles rondom de cryptowereld. Lees deel 1 hier.

Beleggen in cryptovaluta

Knoop op een familieverjaardag of een kantoorborrel een gesprek aan met een willekeurig persoon en de kans is groot dat jouw gesprekspartner je vertelt over de winst die hij of zij heeft gemaakt door te beleggen in cryptovaluta. Het zijn namelijk niet alleen de professionele beleggers die hun geld inzetten op digitale munten: ze worden ook massaal gekocht door bijvoorbeeld huisvrouwen en studenten. Deze laatste groep blijkt in veel gevallen zelfs maximaal bij te lenen om meer geld in cryptovaluta te kunnen investeren.

De waarde van cryptovaluta schommelt erg, wat het erg risicovol maakt om er grote bedragen in te steken. De waarde van digitale munten stijgt of daalt soms met tientallen tot wel honderden procenten per dag, dus het risico op het maken van grote verliezen (maar natuurlijk ook de kans op het behalen van een hoog rendement) is aanzienlijk. Het is daarom verstandig om alleen het geld te investeren dat je in het slechtste scenario 'wel kunt missen'.

Cryptovaluta, een zeepbel?

De waarde van cryptovaluta wordt bepaald door vraag en aanbod. Hoe hoger de vraag in vergelijking met het aanbod, hoe hoger de koers (en andersom). Als sceptici het over een zogenaamde 'bubbel' - een 'zeepbel' - hebben, wordt bedoeld dat de stijging van de koers niet gerechtvaardigd wordt door fundamentele vraag- en aanbodfactoren. Er wordt in dit geval gehandeld op basis van bijvoorbeeld hebzucht (het lijkt een gemakkelijke manier om snel rijk te worden), jaloezie (vrienden en kennissen maken winst en je wilt niet achter blijven) of speculatie ('ik koop de cryptomunten nu want de prijs zal wel blijven stijgen'). Dit (irrationele) gedrag zorgt voor meer vraag naar cryptovaluta en dus stijgt de koers nog meer. En hoe meer de koers stijgt, hoe meer het (irrationele) gedrag gevoed wordt en hoe meer de koers verder stijgt. Op deze manier wordt de waarde van de cryptovaluta hoger en hoger.

Het gevaar van een zeepbel is - zoals je je vast wel kunt voorstellen - dat deze uiteindelijk klapt. Er komt een moment dat het vertrouwen in hetgeen gehandeld wordt (cryptovaluta in dit geval) verloren gaat en dat beleggers uitstappen. Doordat deze beleggers hun munten verkopen, wordt het aanbod minder en dus daalt de koers. Op het moment dat dit het vertrouwen van de andere beleggers ook aantast en de munten massaal verkocht worden ('de koers daalt, we moeten snel verkopen voordat we grote verliezen maken'), leidt dit tot een sterke daling van de waarde van de cryptovaluta. De zeepbel loopt leeg, wordt dan gezegd.

Er is veel onenigheid over de vraag of er op dit moment bij cryptovaluta sprake is van een zeepbel. Veel prestigieuze banken denken van wel en ook toezichthouders hebben al meerdere malen gewaarschuwd voor het beleggen in digitale munten. Toch blijven mensen massaal hun geld in cryptomunten steken. Sommigen vermoeden dat het een zeepbel is en denken er op tijd uit te kunnen stappen (nadat ze een graantje mee hebben gepikt), terwijl anderen ervan overtuigd zijn dat cryptovaluta 'het goud van de toekomst' zijn.

Energieverbruik

Zoals in Cryptovaluta: deel 1 al werd genoemd, zorgt het delven van cryptovaluta voor een hoog verbruik van energie. Dit komt voornamelijk door de computerkracht die het kost om transacties te verifiëren tijdens het mining proces. ING bracht een schatting van het elektriciteitsverbruik per bitcoin transactie naar buiten en het bleek dat het verbruik van één transactie bijna net zo hoog is als het maandelijks energieverbruik van een gemiddeld gezin in Nederland. Dit is toch zeker schrikbarend te noemen. Ook al hangt dit soort berekeningen sterk af van bepaalde schattingen (o.a. de hoeveelheid transacties en de hoeveelheid computers die tegelijkertijd werken), het staat vast dat het delven van cryptovaluta niet bepaald duurzaam is op basis van haar energieverbruik.

De blockchaintechnologie

De technologie achterliggende cryptovaluta is de blockchaintechnologie en in theorie zijn de mogelijkheden met deze vernieuwende technologie eindeloos. In het boek The Blockchain Revolution is de blockchain gedefinieerd als "een onvergankelijk digitaal grootboek van economische transacties dat geprogrammeerd kan worden om alles van waarde vast te leggen". De technologie is dus niet alleen van nut voor het vastleggen van financiele transacties zonder verificatie van een derde partij (de bank), maar in principe zou het gebruikt kunnen worden voor alles waar nu een derde partij nodig is om administratieve controle te reguleren en te behouden. Er wordt momenteel in zowel het bedrijfsleven als bij overheidsinstanties veel onderzoek gedaan naar het gebruik van de blockchaintechnologie. De fase waar we nu in zitten is te vergelijken met de beginfase van het internet en de verwachtingen zijn hooggespannen. De tijd zal uitwijzen of de verwachtingen waar gemaakt zullen worden.

Cryptovaluta, Bitcoin, Ethereum, Ripple, blockchain, minen, wallet. De termen uit de cryptowereld vliegen je tegenwoordig om de oren. Sceptici hebben het over een zogenaamde 'bubbel', terwijl aanhangers leuzen als 'the sky is the limit' roepen als het gaat om de waarde van cryptogeld. Om te voorkomen dat je door de bomen het bos niet meer ziet, zal deze serie blogartikelen proberen een overzicht te geven van alles rondom de cryptowereld.

Wat is cryptovaluta?

Cryptovaluta is een vorm van digitaal geld waarbij gebruik wordt gemaakt van cryptografie, wat betekent dat er gebruik wordt gemaakt van technieken om de te verzenden informatie te versleutelen (een soort 'geheimtaal', dus). In de praktijk wil dit zeggen dat de veiligheid van transacties gewaarborgd wordt doordat deze transacties versleuteld zijn. Er is een groot aantal verschillende soorten cryptovaluta. De meest bekende voorbeelden zijn Bitcoin, Ripple en Ethereum.

Net als bankbiljetten hebben cryptovaluta een bepaalde waarde en kunnen ze gebruikt worden om betalingen te verrichten. Het grote verschil tussen transacties met 'gewoon geld' en transacties met cryptogeld is echter dat er bij cryptogeld géén bank aan te pas komt, terwijl dit bij betalingen met 'gewoon geld' wel het geval is. De handel met cryptovaluta verloopt via een netwerk aan computergebruikers die een digitale portemonnee ('wallet') hebben. De transacties die met cryptovaluta gedaan worden, zijn anoniem: ze worden niet verbonden aan iemands identiteit.

Cryptovaluta kopen en opslaan

De meest gangbare manieren om cryptovaluta te kopen zijn bij een online wisselkantoor of via een ruilbeurs. Een bekend voorbeeld van een wisselkantoor is BTC Direct en je kunt hier met IDEAL of Credit Card betalen. Doordat een wisselkantoor zelf natuurlijk ook geld wil verdienen met zijn service, betaal je een bepaald bedrag aan commissie als je op deze manier cryptovaluta koopt. Het is echter wel de meest gemakkelijke manier en je hoeft minder persoonlijke informatie door te geven dan dat het geval is wanneer je cryptovaluta koopt via een ruilbeurs zoals Coinbase. Een ruilbeurs brengt kopers en verkopers van cryptovaluta bij elkaar en maakt het mogelijk om cryptomunten uit te wisselen tegen betaling.

Cryptomunten kunnen worden opgeslagen in een digitale portemonnee ('wallet'). Dit kan op verschillende manieren:

Desktop

Er zijn verschillende programma's die je kunt downloaden en op je desktop op kunt slaan. Voorbeelden hiervan zijn Armory en Electrum. Op deze manier heb je het beheer geheel zelf in de hand, maar je bent ook zelf verantwoordelijk voor beveiliging, het maken van back-ups en het up-to-date houden van de software. De meest veilige optie is om de software te installeren op een computer waar je alleen mee op internet gaat als je transacties met cryptovaluta wilt maken.

Smartphone/tablet

Apps zoals Mycelium en GreenAddress maken het mogelijk om cryptovaluta op te slaan op je smartphone of tablet. Het voordeel van een App is dat je niet zelf verantwoordelijk bent voor het up-to-date houden van de software en dat je je cryptomunten altijd bij je hebt, maar daarentegen is het iets minder veilig omdat je vaak verbonden bent met het internet met je smartphone of tablet. Bovendien ben je al je cryptomunten kwijt als je je telefoon verliest.

Online

Een online wallet is opgeslagen bij een derde partij zoals Coinbase. Op deze manier hoef je geen software of App te installeren, maar qua beveiliging ben je daarentegen afhankelijk van de beveiliging van de gekozen partij. Je kunt de kans op diefstal verkleinen door een sterk wachtwoord te kiezen en tweestapsverificatie aan te zetten, zodat je bij inloggen ook een code via sms krijgt.

Hardware

Een hardware wallet zoals Trezor is via USB aan te sluiten op je computer. Je slaat de cryptomunten dus offline op, wat betekent dat eventuele hackers niet via het internet bij jouw cryptogeld kunnen.

Papier

Een wallet bestaat uit een privésleutel ('private key') en een publieke sleutel ('public key'). Zoals de namen al doen vermoeden: de publieke sleutel mag iedereen zien, maar de privésleutel is alleen voor de eigenaar van de cryptomunten. Als (kwaadwillende) mensen de privésleutel van iemand namelijk in handen krijgen, is het mogelijk om bij de cryptomunten van deze persoon te komen. Het idee achter de papieren wallet is dat je de privésleutel niet online hebt, wat betekent dat eventuele hackers niet via het internet bij jouw cryptogeld kunnen. In de meeste gevallen bevat een papieren wallet een QR-code die je kunt scannen wanneer je een transactie wilt maken. Er zijn verschillende websites waar je een papieren wallet kunt genereren, bijvoorbeeld BitAddress.org en bitcoinpaperwallet.com.

Een transactie met cryptovaluta

Het maken van nieuwe cryptomunten heet geen drukken (zoals bij bankbiljetten het geval is), maar delven en - zoals onderstaande afbeelding duidelijk maakt - wordt gedaan door 'miners'. Deze miners worden hiervoor beloond met nieuwe cryptomunten.

Door de groeiende omvang van cryptovaluta netwerken moeten steeds complexere codes gekraakt worden tijdens het 'mining proces', wat veel computerkracht vereist en dus zorgt voor een hoog verbruik van energie. Is het delven van cryptomunten dus wel houdbaar op de langere termijn? Antwoord op vragen als deze en meer over de voor- en nadelen van beleggen in cryptovaluta zal behandeld worden in deel 2 van de cryptovaluta serie blogartikelen.

Het vliegt je momenteel om de oren: de spaarrente is laag. En met laag wordt dan bedoeld: éxtreem laag. Op borrels en verjaardagen hoor je dikwijls langskomen dat 'je nog moet gaan betalen om je spaargeld op de bank te mogen zetten' en dat 'je beter kunt gaan beleggen'. Hoe zit dat nu precies?

De spaarrente bij de bekende grootbanken is momenteel slechts rond de 0,05% op een direct opneembare spaarrekening. De inflatie (= stijging algemeen prijspeil) is opgelopen tot 1,5% (in november 2017) en in combinatie met de lage spaarrente betekent dit dat het geld op je spaarrekening in rap tempo minder waard wordt.

Ondanks dat het dus steeds minder oplevert, blijven mensen toch massaal sparen. Eén van de redenen  hiervoor is dat het verstandig is om direct opeisbaar geld achter de hand te hebben voor onverwachte uitgaven. Een andere reden is dat mensen het gevoel van zekerheid dat met de spaarrekening samengaat, waarderen. Het gevoel van zekerheid is voor veel mensen minder bij een van de meest bekende alternatieven van de spaarrekening, namelijk beleggen.

Beleggen kan een alternatieve manier zijn om met het spaargeld om te gaan. Het verschaft de mogelijkheid om een hoger rendement (= meer opbrengsten) te behalen dan als je het geld op de spaarrekening laat staan. Aan de andere kant is het ook mogelijk dat de waarde van het belegde geld daalt. Om te bepalen of beleggen voor jou een aantrekkelijk alternatief op de spaarrekening is, is het uiteraard van belang dat je voldoende geïnformeerd bent. Onderstaand kun je daarom alvast een aantal weetjes over beleggen lezen. In het maken van de uiteindelijke keuze, is het tevens verstandig om je voldoende te laten informeren door een expert.

1. Wat is beleggen?
Beleggen is door de Dikke van Dale gedefinieerd als 'geld aan iets besteden waarvan je hoopt dat het in waarde zal stijgen'. Beleggen is dus kort gezegd een investering waarbij geld wordt ingelegd met als doel om in de toekomst financieel voordeel te behalen. Waar geld in geïnvesteerd wordt, hangt af van de belegger. Voorbeelden zijn aandelen, obligaties, opties en beleggingsfondsen.

Beleggers kunnen geld verdienen als de beurskoers van een belegging stijgt. Deze koers hangt af van vraag en aanbod: wanneer de vraag naar een bepaalde belegging groter is dan het aanbod van deze belegging, stijgt de keurs. Als het tegenovergestelde het geval is, daalt deze. Je kunt als belegger niet direct op de beurs kopen en verkopen; je gebruikt hiervoor een bank of broker (= een partij die voor beleggers handelt op de beurs).

2. Beleggen kan al met een relatief klein bedrag per maand.
Je hoeft geen extreem groot vermogen te hebben. Tegenwoordig kun je bij veel banken al beleggen vanaf 50 euro per maand.

3. Begeleid beleggen
Zelfstandig beleggen vereist tijd en kennis. Als je de kennis nog niet bezit, kun je overwegen om een cursus, e-learnings en/of workshops te volgen. Er is online bovendien veel informatie te vinden. Echter, je kunt er ook voor kiezen om begeleid te beleggen bij een bank. De bank beheert op deze manier jouw fonds, op basis van jouw voorkeuren en risicoprofiel.

4. Risico verkleinen
Hoewel de kans dat het belegde geld in waarde zal verminderen niet weg te nemen is, is het wel mogelijk om het risico te verkleinen. Dit kan door middel van een goed gespreide portefeuille (= het geheel van de beleggingen van een belegger). Dit wil zeggen dat je verwachte waardeschommelingen spreidt: als de koers van de ene belegging stijgt, daalt de ander. De koersbewegingen dempen elkaar dan, als het ware.

Een andere manier om het risico te verkleinen is het verstandig bepalen van de hoeveelheid geld die je wilt beleggen: zorg dat je een buffer op je spaarrekening hebt staan om eventuele verliezen op te vangen en beleg niet met geld dat je hebt geleend.